Analiza rozdania cz.2

 Część I: http://www.sportowepodhale.pl/index.php?s=tekst&id=6153

Z kartą układową - tzn. taką która posiada jeden lub dwa długie kolory, należy postępować niezwykle ostrożnie.
Siedząc na pozycji N otrzymujemy taka kartę:
♠ AKD762
♥ 5
♦ -
♣ KD10652

Otwierający przed nami siedzący na W przeciwnik spasował. Jest to dobra, a jednocześnie zła wiadomość. Dobra, bo jest on słaby(nie ma siły na otwarcie, nie posiada też słabej układowej karty z którą mógłby otworzyć dając odzywkę na wysokości dwóch lub trzech), a więc jest większe prawdopodobieństwo, że „coś” ma nasz partner. Zła, bo mamy problem z przekazaniem partnerowi naszych aspiracji. Gdyby przeciwnik otworzył, może moglibyśmy użyć odpowiednich „narzędzi” (odzywek) i łatwiej, a co najważniejsze, szybciej przekazać nasz układ dwukolorowy. Optymista powie: wystarczą mi dwa asy i wygram 7 (szlema), więc zacznie od pytania o nie) myśląc no przecież nic mi się nie może stać, jeśli partner nie ma żadnego, to zagram na wysokości czterech, ewentualnie pięciu. Oddam dwa asy i swoja gra. Jednak pas W powinien zapalić ostrzegawcze światełko w umyśle N. Zgodnie z wywodami powyżej w pozostałych dwóch rękach czyli E i S musi się zmieścić „nadmiar” kolorów czerwonych, a one są dla naszej ręki bezużyteczne bo mamy czarne. Dlatego musimy rozpocząć licytację jak na najniższym poziomie, aby partner mógł nam opisać swoją rękę, ale musi to być odzywka forsująca, tzn. po której partnerowi pod żadnym pozorem nie wolno spasować. A więc dla systemów naturalnych będzie to 2♣ (tzw. Acol), dla wspólnego języka i systemów silnego trefla - 1♣.

Rozkład rozdania:

Jak widać w powyższym rozdaniu można wygrać jedynie kontrakt 4 pik (jedyna wychodząca końcówka) i tylko na bardzo starannej rozgrywce. Należy koniecznie przebić raz trefla w stole, przed ściągnięciem atutów, a następnie po wyeliminowaniu atutów, należy trefle grać z góry oddając lewę tylko na asa trefl. 

Zaczęcie licytacji od pytania o asy ( 4♣) bardzo łatwo może zaprowadzić na manowce, gdyż odpowiedź jednym asem stwarza nam iluzję wygrania szlemika jeśli partner posiada odpowiedniego asa (dwa z trzech). Pytanie 4 bez atu stawia nas na przegranej pozycji, gdyż nie wygramy żadnego kontraktu na wysokości pięciu, no chyba  że przeciwnicy będą z nami współpracować. 

W autentycznej sytuacji tylko trzy pary poradziły sobie z tym problemem grając kontrakt 4♠. Dwie nie dolicytowały końcówki zatrzymując się na niższym poziomie. Cztery przegrały swoje gry, w tym dwie 6♠ (nie do wygrania), a dwie 4♠ poprzez nie trafioną rozgrywkę.